ما را کسی نتوانست تربیت کند به جز خداوند...

ما باید به نیرو برتر اعتماد کنیم و خود را در اختیار او قرار دهیم و فقط سهم خود را انجام بدهیم.

بهترین جبران خسارت و عذرخواهی این است که دیگر آن را تکرار نکنیم یا حداقل سعی در عدم تکرار آن داشته باشیم.

چیزی به نام من وجود ندارد، حتی خداوند در تمام کتب مقدس از کلمه ما اسم برده...

ما استاد دیدن نقاط منفی هستیم. باید تمرین کنیم نقاط روشن را ببینیم.

ما در ذهن و افکارمان زندگی‌ می‌کنیم، غافل از اینکه زندگی جای دیگری در جریان است. (بیرون ما)

ریشه بیماری ما در بی ایمانی است - جایی که ایمان وجود داشته باشد ترس راه نخواهد یافت.

چشم انداز: هدف دارد - زمان دارد - اولویت دارد - برنامه دارد - نیرو لازم دارد و خرد جمعی...

تفکیک این مسئله که آسایش و آرامش کدام به درد ما می‌خورد،  راه زندگی‌ ماست.

در آشفتگی نظم پیدا نمی‌شود.