مشکل ما در واکنش‌های انفجاری است که ما نشان می‌دهیم. 90 درصد کنش و واکنش‌های من اصلا ربطی به من نداره.

ما با خشم نمی‌توانیم خشم را کنترل کنیم.

گاهی خواسته‌های ما نابجا یا زیاد از حد است.

ما فکر می‌کنیم که فکر می‌کنیم، ما فقط بحران را در سرمان پرورش می‌دهیم

وارد بازی روانی مردم نشو...

مشکلات ما به عنوان معتاد در ورودی و خروجی‌های ذهنمان است. ورودی‌های بیمارگونه وارد می‌شود و در ذهن ما می‌ماند و خروجی‌های ذهن ما همه مثل هم هستند.

ما باید مراقب مرزبندی‌های ذهنی خود حتی در بهبودی باشیم.

ما وقتی تعادل خود را از دست می‌دهیم، مصرف را آغاز می‌کنیم.

خسارت یعنی ناراحتی خیال...

قلب به تنهایی قابل اعتماد نیست، ذهن به تنهایی بی‌رحمه...

در دوران بهبودی ما راه خود را می رویم، بیماری هم راه خودش را می رود. هر کس قوی تر باشد پیروز می شود.