مشکلات ما به عنوان معتاد در ورودی و خروجی‌های ذهنمان است. ورودی‌های بیمارگونه وارد می‌شود و در ذهن ما می‌ماند و خروجی‌های ذهن ما همه مثل هم هستند.

ما باید مراقب مرزبندی‌های ذهنی خود حتی در بهبودی باشیم.

معتاد با احساس و حال بد مشکل دارد. ما با احساس خوب مشکلی نداریم. ما با احساس خوب تا عمق جهنم پیش می‌رویم و برای فهم این موضوع می توانیم مثال مصرف مواد مخدر را بررسی کنیم.

ما استاد خراب کردن حال خود هستیم.

ما بیشتر از اینکه به دیگران خسارت بزنیم به خودمان خسارت وارد کرده‌ایم.

ما نباید در لحظه عجز تصمیم بگیریم، تصمیمات ما بر اساس توهمات ما است.

ما باید توقع - انتظار - وابستگی - دلبستگی را از زندگی حذف کنیم.

ما محصول تربیت و آموزش باورهای غلط جامعه هستیم.

ما وقتی تعادل خود را از دست می‌دهیم، مصرف را آغاز می‌کنیم.

باید از داشتن درد خوشحال باشیم، زیرا درد ما را مطلع می‌کند که مشکلی هست و ما می‌توانیم مشکل را پیدا کنیم.

ما به حرف هیچکس جز خودمان گوش نمی‌دهیم