چهار-3

جستجوگرانه و بی باکانه

این عبارتی است که اکثر ما را بیش از هر چیز گیج می کند. ما احتمالاً درک می کنیم که "جستجوگرانه" چه معنی می دهد ، اما "بی باکانه" را چطور؟ ما چگونه می توانیم بر همه ترس‌هایمان غالب شویم ؟ ممکن است فکر کنیم برای این کار به سالها وقت نیاز داریم در صورتی که لازم است ما فوری به نوشتن ترازنامه اقدام کنیم.
نوشتن یک ترازنامه بی باکانه به این معنی است که ما باید علیرغم همه ترس هایمان این کار را شروع کنیم. به این معنی است که علیرغم احساسی که نسبت به این کار داریم شهامت انجام آنرا داشته باشیم. به این معنی است که شهامت صادق بودن حتی در مواقعی که در درون به خود می پیچیم و قسم می خوریم آنچه را که می نویسیم باید با خود به گور ببریم را داشته باشیم. به این معنی است که عزم کرده باشیم که آنرا کامل و فراگیر به اتمام برسانیم، حتی وقتی که به نظر می آید که به اندازه کافی نوشته ایم. به این معنی است که ایمان لازم جهت اعتماد به این فرآیند و اعتماد به نیروی برترمان را داریم و اینکه او توانایی لازم برای گذر از این برهه و فرایند را به ما خواهد داد. باید این واقعیت را پذیرفت که این قدم به کار زیادی نیاز دارد و اینکه پایانی بر تکمیل آن متصور نیست. ما می توانیم آن را در قسمت‌های مختلف و منظم کم کم انجام دهیم تا به پایان رسد. تنها مسئله مهم این است که در این کار تداوم داشته باشیم.
بعضی وقت‌ها مدت پاکی ما می تواند برعلیه ما کار کند مثلاً وقتی که ما از تشخیص ترس خود از ترازنامه نویسی اجتناب می کنیم. خیلی از ما که قدم چهارم را بارها کار کرده‌ایم با اینکه می دانیم کار کردن آن می تواند یک موهبت باشد باز هم از انجام آن سرباز می‌زنیم. ممکن است که ما فکر کنیم چون می‌دانیم این فرآیند چقدر خوب است دیگر نباید از انجام دادن آن هیچ ترسی داشته باشیم  اما لازم است که ما به خود اجازه ترسیدن هم بدهیم ، اگر واقعاً این احساسی است که داریم.
ما ممکن است ترس‌هایی داشته باشیم که ریشه در تجارب قبلی ما از قدم چهارم داشته باشد. ما می دانیم که ترازنامه نویسی به معنای تغییر در زندگی‌مان است. ما می‌دانیم که اگر نوشتن ترازنامه خصوصیات مخربی را آشکار سازد دیگر ما نمی توانیم به آن رفتار بدون اینکه درد بسیاری را تحمل کنیم ادامه دهیم. بعضی مواقع این کار به معنی رها ساختن چیزی در زندگی‌مان خواهد بود – مثل رفتاری که فکر می‌کنیم بدون آن نمی توانیم ادام حیات دهیم. مثلاً یک رابطه یا شاید یک رنجش که آن را با خود حمل کرده و از آن به شدت مراقبت کرده ایم تا جایی که در واقع به شکل بیمارگونه‌ای برای ما به صورت یک منبع اطمینان خاطر و آسایش درآمده است. ترس از رها ساختن چیزی که به آن وابستگی پیدا کرده ایم،علیرغم اینکه چقدر نسبت به مفید بودن آن چیز مشکوک باشیم باز هم یک ترس واقعی است اما نمی توانیم اجازم دهیم که ما را متوقف کند. ما باید با آن روبرو شویم و با شهامت عمل کنیم.
ما همچنین ممکن است مجبور شویم بر مانعی که توسط عدم تمایل مان برای آشکار شدن ابعاد بیشتری از بیماران‌مان رشد کرده باشد غلبه کنیم. خیلی از اعضای ما که مدتی پاکی دارند در مشارکتهای خود می گویند که پس از مدتی پاکی نوشتن ترازنامه باعث شده تا پی ببرند که اعتیاد انها ریشه دوانیده و بر روی زندگی آنها سایه انداخته به شکلی که در واقع هیچ قسمت از زندگی آنها در امان نبوده است. این تشخیص در ابتدا باعث احساس بهت و وحشت می گردد. ما تعجب می‌کنیم که چطور امکان دارد ما هنوز اینقدر بیمار باشیم یعنی این همه کوشش برای بهبودی فقط به درمانی ظاهری ختم گردیده ؟
ابته که چنین است ما فقط به زمان نیاز داریم تا بخاطر آوریم. راهنمای ما خوشحال خواهد شد که به ما یاداوری کند. بعد از اینکه ما به اندازه کافی زمان داشتیم تا مواردی را که ترازنامه برایمان آشکار می کند بپذیریم، احساس می کنیم که به آرامی امید جایگزین بهت و وحشت می گردد. به هر حال ترازنامه نویسی همیشه بنیانگذار یک فرآیند تغییر و آزادی است.

ما یک ترازنامه رفتاری که فکر می‌کنیم بدون آن نمی توانیم ادام حیات دهیم تهیه کردیم.