سه-2

" تصمیم گیری "

همانطور که قبلاً گفتیم ، اغلب ما ممکن است از فکر اینکه باید یک تصمیم بزرگ بگیریم مرعوب شویم. ممکن است احساس ترس و دستپاچگی کنیم و یا از نتایج و تعهداتی که بهمراه خواهد داشت بهراسیم. شاید فکر کنیم که این تصمیم گیری  اقدامی برای یکبار و همیشه است و بترسیم از اینکه ان را درست انجام ندهیم یا فرصت تکرار آن را نداشته باشیم. اما تصمیم به سپردن اراده و زندگیمان به مراقبت خداونی که خود درک می کنیم تصمیمی است که بارها و در صورت نیاز هر روز آن را تکرار می کنیم. در واقع به احتمال زیاد به این نتیجه خواهیم رسید که باید این تصمیم را دائماً تجد ید کنیم ، وگر نه خوشنودی از خود ، بهبودی ما را به مخاطره می اندازد.
لازم است قلباً و روحاً این تصمیم را بگیریم. اگر چه لغت تصمیم این عمل را به عنوان اتفاقی که در فکر ما روی می دهد تداعی می کند، اما باید بدانیم که برای ما اقدام و عمل نیز مورد نیاز است تا این تصمیم ما باطنی و در حد سلولی باشد.
باید بدانیم که تصمیم گرفتن بدون اینکه با عمل همراه باشد بی معنی است. برای مثال، ما نمی توانیم یک روز صبح تصمیم بگریم که به جا یا محلی برویم ولی در خانه بنشینیم و تا شب از آن خارج نشویم چون این کار تصمیم ما را بی معنی می‌کند و آنرا تا حد یک فکر تصادفی پایین می آورد.

ما تصمیم گرفتیم که  اقدام و عمل نیز مورد نیاز است.