یک-2

بیماری اعتیاد

چیزی که ما را معتاد کرده بیماری اعتیاد است نه مواد مخدر و نه رفتار های ما، بلکه فقط بیماری ما  است. چیزی در درون ما باعث می شود که نتوانیم مصرف مواد مخدر را کنترل کنیم. همین "چیز" خاص، ما را مستعد می‌کند که در دیگر مراحل زندگی از روی وسوسه و اجبار عمل نماییم. چه زمانی می توانیم بگوییم که بیماری ما فعال است؟ وقتی که در دام وسوسه، اجبار، عادات خودمحورانه و چرخه بی پایانی که ما را به جایی جز فساد جسمی، روانی، روحانی و احساسی نمی رساند گرفتار می شویم.
اعتیاد ما می تواند به طرق مختلف بروز کند. وقتی که در معتادان گمنام تازه وارد هستیم، مشکل ما حتماً مواد مخدر است اما پس از مدتی پی می‌بریم که اعتیاد، نیرویی مخرب در زمینه های مختلف زندگی‌مان است.

ما اقرار کردیم اعتیاد، نیرویی مخرب در زمینه‌های مختلف زندگی‌مان است.

 

ما آنقدر درگیر مسئله می شدیم که...این "چیز" آنقدر ما را درگیر می کند که تا ته آن می رویم.
"نیرو" یک چیز بدی است که ما را وادار می کند درگیر آن "چیز" بشویم.ما آنقدر درگیر مسئله می شویم که قضاوت می کنیم و تصمیم می گیریم.فهمیده ایم که "نیرو"،یک چیز بدی است.
هر موقع می فهمیدیم که یک مسئله ای دارد ما را آزار می دهد آن مسئله به شکل دیگری از جای دیگر بیرون می زد.
هرگاه کلید بیماری مان را پیدا کردیم بیماری مان،قفل اش را عوض کرد.
ما قبول کردیم که معتاد هستم و یک بیماریی داریم بنام اعتیاد که باید این مشکل را توسط انجمن،مهار کنیم.انجمن به ما یک سری کلیدها را داد و گفت که رعایت بکن مانند قدم کارکردن و...
بیماری ما،ریشه در افکار ما دارد.بیماری برای ما اینگونه تعریف شده است"مرموز،پیشرونده،کُشنده.
ما،جواب ها را داریم کار می کنیم که به سوال ها برسیم.
باورهای غلط ما،یک شبه شکل نگرفته است و یک شبه هم قرار نیست که عوض بشود.
یک کسی در درون ما هست که دارد به دست ما،خاک می دهد.
خیلی سخت است که ما گردن بگیریم که با آدم عادی،فرق می کنیم.برای ما،خدا نکند که یک اتفاقی بیافتد و یا مصرف بکنیم چون چهار قسمت ما،آلوده می شود.ما با آدم عادی،فرق می کنیم و اولین بار مصرف،ما را به باد می دهد.
اجبار یعنی انگیزه ناگهانی و غیرمنطقی و خود ما هم می دانیم که دروغ می گوید ولی آن را باور می کنیم.
چرخه اولین بار مصرف: پشیمانی – فراموشی – تکرار.
یک کسی در درون ما دارد دروغ می گوید.تنها راه این است که قبل از اولین بار مصرف،آن را بگوئیم.آن کسی که در درون ما دارد دروغ می گوید را باید به زبان بیاوریم.
بالاخره متوجه شدیم که بیماری ما،بیماری اعتیاد است و بیماری افسردگی نیست.
ما اصلاً فکر نمی کردیم که بیمار هستیم و چرای آن را هم نمی دانستیم.
فکر می کردیم که نیاز داریم که بیشتر مصرف کنیم تا بیشتر کار کنیم.